DMC.TV รายการดีเพื่อคนดี
โสภณ เปียสนิท
........................................
ค่ำคืนของวันที่ 3 เมษายน 2550 ระหว่างเวลา 19.30 – 22.30 น. พระอาจารย์นำกลุ่มผู้นำบุญ จำนวน 432 คน ศึกษาธรรม ณ สวนพนาวัฒน์ นั่งชมรายการธรรมะทางโทรทัศน์ผ่านสัญญาณดาวเทียมของวัดพระธรรมกาย ที่มุ่งมั่นเผยแพร่ธรรมแก่คนทั่วโลกตลอดวันตลอดคืน นึกอัศจรรย์ใจในความมุ่งมั่นของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อเจ้าอาวาส เพิ่งจะทราบว่าหลวงพ่อก่อตั้งโทรทัศน์ช่องนี้และเทศน์สอนอย่างต่อเนื่องยาวนานถึงปีที่ 6 แล้ว
อัศจรรย์ยิ่งกว่านั้น คือ รายการต่าง ๆ ที่ทางวัดพระธรรมกายได้สรรสร้างขึ้นเมื่อห้าปีก่อน ย่างขึ้นปีที่ 6 เท่านั้นเอง แต่ได้รับรางวัลเทลลี อะวอร์ด (Telly Awards) รางวัลเพื่อรายการโทรทัศน์ที่ดีระดับโลก ซึ่งเป็นที่ปรารถนาของโทรทัศน์ทั่วโลกมากถึง 12 รางวัล
อัศจรรย์ยิ่งกว่านั้นคือ รายการโทรทัศน์บ้านเราได้รับรางวัลระดับโลกมากขนาดนี้ไม่เห็นมีสื่อฉบับไหน หรือช่องไหน ช่วยกันประชาสัมพันธ์กันให้เป็นที่รู้โดยทั่วกัน ในฐานะเป็นตัวแทนประเทศไทยผู้คว้ารางวัลระดับโลก จะเรียกว่าวงการสื่อบ้านเราไม่รู้จักการแสดงมุทิตาจิต หรือว่ามีอคติต่อวัด หรือว่านี่คือมุมมืดของสื่อเมืองไทยที่สาธุชน หรือปัญญาชนไทยควรพิจารณาด้วยจิตอันอ่อนโยนและลึกซึ้ง
เขียนถึงตรงนี้บังเอิญนึกถึงบทกวีของหลวงวิจิตรวาทการที่ว่า “อันที่จริงคนเขาอยากให้เราดี แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้ จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครเขาอยากเห็นเราเด่นเกิน” ยังเป็นจริงเสมอ กิเลสครอบครองจิตใจคนโดยเราตามไม่ทัน
วันนี้คอลัมน์เล็กในสื่อท้องถิ่น “หัวหินสาร” ขอทำหน้าที่สื่อด้วยจิตอันซื่อตรงต่อความดีงาม ประกาศความจริงคือ เกียรติคุณของผู้ผลิตรายการในดีเอ็มซี (DMC.TV) ให้เป็นแบบอย่างแก่ปัญญาชนได้ช่วยกันทำหน้าที่เผยแพร่ความดีของผู้อื่น เพื่อสร้างสรรค์สังคมดีให้กว้างขวางยิ่งขึ้น รางวัลที่ดีเอ็มซีได้รับมีดังนี้
1. ได้รับรางวัลสื่อคุณภาพด้านรายการที่เหมาะสำหรับผู้ชมเด็ก (Children) 2. ได้รับรางวัลสื่อคุณภาพด้านการใช้เพลงประกอบ (Use of Music) 3. รายการ Case study ได้รับรางวัลสื่อคุณภาพด้านศาสนา 4. เพลงพุทธประวัติ ได้รับรางวัลสื่อคุณภาพด้านศาสนา 5. ทศชาติชาดก ได้รับ 2 รางวัล คือ- สื่อคุณภาพด้านศาสนา - สื่อคุณภาพด้านสาระบันเทิง 6. เอนิเมชั่น (Animation) มหานรกขุม 5 ได้รับ 2 รางวัล คือ- สื่อคุณภาพด้านศาสนา - สื่อคุณภาพด้านการใช้แอนิเมชั่น 7. ช่วงเทเหล้าเผาบุหรี่ ได้รับ 4 รางวัล คือ - สื่อคุณภาพด้านศาสนา - สื่อคุณภาพด้านส่งเสริมสุขภาพ – สื่อคุณภาพด้านสังคม
วัดพระธรรมกายสอนศิษย์ด้วยการวางบันไดเป็นขั้นให้ทุกคนค่อย ๆ ก้าวเดิน เริ่มขั้นแรกด้วยกฎระเบียบ ขั้นสองความสะอาด ขั้นสามการทำทานกำจัดความตระหนี่ ขั้นสี่รักษาศีลรักษาพื้นฐานความเป็นมนุษย์ ขั้นห้าการเจริญภาวนารักษาจิตให้สงบ ขั้นหกใช้จิตที่สงบพิจารณาไตรลักษณ์ อนิจจังความไม่เที่ยง ทุกขังเป็นทุกข์แปรปรวนไป อนัตตามิใช่ตัวตนยึดถือไม่ได้ ถ่ายถอนอนุสัยกิเลสสู่ที่สุดแห่งธรรม
ทุกขั้นตอนถูกวางไว้อย่างเป็นระบบ ภาพที่ปรากฏจึงมีพลังทั้งด้านสถานที่อันสะอาดกว้างใหญ่ สอดรับกับจำนวนบุคคลากร สาธุชนหลายแสนพร้อมใจกันสวมใส่ชุดขาวมายังวัดเพื่อศึกษาและปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง งานเผยแผ่พระศาสนาเดินหน้าไปทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ สาธุชนจำนวนมากเข้าถึงธรรม มีองค์พระภายในเป็นที่พึ่ง สาธุชนจำนวนหนึ่งตั้งมั่นในพระรัตนตรัย จำนวนหนึ่งตั้งมั่นในศีล จำนวนหนึ่งตั้งมั่นในทานอย่างถาวร
แม้ว่าผู้คนมากมายจะมองวัดพระธรรมกายในมุมที่ไม่เห็นด้วย แต่นี่คือความจริง 38 ปีแห่งการทำงานของหลวงพ่อ นำพาศิษย์ก้าวเดินอย่างมั่นคงสู่เป้าหมาย คือที่สุดแห่งธรรม หากนำความจริงเหล่านี้มาตัดสิน ผู้มีจิตอันงามย่อมมองเห็นความดีงามที่วัดได้บำเพ็ญมา หากยังมีคนเอาความเชื่อของตนเป็นตัวตัดสิน นั่นย่อมมิใช่วิถีแห่งนักปราชญ์แน่ ปัญญาชนย่อมมองออกว่าเป็นหนทางแห่งทุรชนที่นำไปสู่ความเสื่อมมากว่าทางเจริญ
หลวงพ่อเล่าผ่านดีเอ็มซีว่า เมื่อครั้งท่านบวชใหม่ มีอุบาสิกาคนหนึ่งนามว่า ปุ้ย มานั่งสมาธิกับยายเหมือนคนอื่นๆ แต่ค่อยทำค่อยไปไม่เอาจริงจังมากนัก ถือคติว่า “เอาบุญมั้ง บาปมั้งก็ได้” แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ป้าปุ้ยก็มาวัดร่วมงานบูชาข้าวพระกับยายทุกวันอาทิตย์ไม่เคยขาด วันหนึ่งอาการของโรคหอบหืดที่เป็นอยู่กำเริบอย่างหนัก หอบแล้วหอบอีกจนตัวโยน คุมสังขารตัวเองไม่ได้เลย ร้องขอให้คุณยายช่วย จนอาการค่อย ๆ สงบลงและเดินทางกลับบ้านได้ คราวนี้นึกได้ว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นถือว่าเฉียดตาย ดังนั้นจึงไม่ควรประมาท จึงขยันนั่งสมาธิหนักเข้าจนเห็นดวงแก้วกลมใส เห็นองค์พระตามลำดับ
คราวนี้เวลาหอบก็ไม่กลัว เพราะว่ามีองค์พระเป็นที่พึ่งแล้ว เวลาหอบหนักๆ กายเนื้อนอนราบลง แต่กายในออกไปอยู่ข้างนอกได้ เห็นกายในของตัวเองเบาสบายใสสดสวย มองเห็นกายเนื้อว่าหนัก ไม่สบาย มองเห็นรถรูปทรงแปลกๆ สวยงามอลังการลอยลงมา มีคนแต่งกายสวยงามมากมายมารอรับ ป้าปุ้ยตัดสินใจขึ้นบนรถ พร้อมจับสายบังเหียนควบคุมรถกำลังลอยขึ้นเหนือพื้นดิน มีเสียงทรงอำนาจดังกังวานว่า “หยุด อย่าเพิ่งไป” จึงเดินลงจากรถและกลับเข้าร่างเดิม และเริ่มอาการหอบตัวโยนเหมือนเดิม
หลวงพ่อพระราชภาวนาวิสุทธิ์ เล่าต่อไปว่า คุณยายเคยเปรยว่า เป็นกรรมของป้าปุ้ย ต้องตายด้วยโรคนี้ “โรคภัยเหมือนระเบิดเวลา พร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเวลา” ทุกคนจึงไม่ควรประมาท ต้องเร่งทำความเพียรให้มาก ไม่อย่างนั้นอาจต้องเสียดาย ทั้งที่รู้ว่าชีวิตมีความตายเป็นที่สุด ระหว่างเดินทางไปสู่ความตาย แม้พบสิ่งที่มีค่า ซึ่งก็คือ “การปฏิบัติธรรม” อาจเก็บเป็นเสบียงได้ แต่ก็ไม่เก็บ
รายการโทรทัศน์ดีเอ็มซีที่เด่นที่สุดคือ “โรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา” โดยมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ความเมตตาเป็นวิทยากรประรายการ ในตำแหน่ง “ครูไม่ใหญ่” เริ่มราวทุ่มครึ่งของทุกวัน ยกเว้นวันอาทิตย์ จนถึงสี่ทุ่มเศษ
รายการแยกเป็นตอน ๆ ที่ผมชอบมาก เช่นตอนกรณีศึกษา (Study case) ที่ศิษย์ส่งเรื่องชีวิตของตนและครอบครัวเข้ามา และสอบถามปัญหาเรื่องกฎแห่งกรรม ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพราะกรรมอะไร ตายแล้วไปไหน เพราะกรรมอะไร? เป็นที่นิยมกันมาก
ตอนศิษย์ทั่วโลก ส่งผลการปฏิบัติธรรมมาเล่าสู่กันฟัง ทั้งคนไทยและคนต่างชาติเมื่อนั่งสมาธิด้วยการกำหนดดวงแก้วกลมใส หรือองค์พระวางใจนิ่ง ๆ ไว้ที่ศูนย์กลาง (กลางท้อง เหนือสะดือสองนิ้ว) เบาๆ สบายๆ ไม่เกร็ง ไม่เครียด “กำหนดนิ่งเบาสบายผ่อนคลายไปเรื่อย” พอใจหยุดนิ่ง ผลแห่งการปฏิบัติธรรมจึงประจักษ์แก่ใจของผู้ปฏิบัติทุกคนเหมือนกันหมด ไม่ว่าจะมีเชื้อชาติศาสนาใด
ตอนทศชาติชาดก ซึ่งเป็นราวแห่งการบำเพ็ญบารมีขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อครั้งเสวยพระชาติเป็นพระโพธิสัตว์ 10 ชาติสุดท้าย เป็นเรื่องเล่าประกอบภาพ ทำให้มีความน่าสนใจมากยิ่งขึ้น
ตอนอนุโมทนาบุญแก่ผู้ที่ได้บำเพ็ญในแต่ละวันทุกวัน เป็นการฝึกให้ผู้เข้าโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ ได้รู้จักการอนุโมทนาบุญเป็นปฐมบทแห่งการทำบุญทุกชนิด
ตอนสุดท้าย หลวงพ่อนำการสวดมนต์สรรเสริญพระรัตนตรัยและปฏิบัติธรรมเป็นรายการสุดท้ายก่อนปิดโรงเรียนประจำวัน
ส่วนรายการอื่นๆ อีกมากมายต่างมุ่งเน้นปลูกฝั่งคุณธรรมให้แก่บุคคลทุกระดับ นับแต่การ์ตูนส่งเสริมคุณธรรม บุญโต หมูเพื่อนซี้ สำหรับเด็กเล็ก ไปจนถึงรายการปฏิบัติธรรมที่ทำได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ ใครที่ติดตามชมทีวีดีเอ็มซีอยู่เสมอ เหมือนมีเข็มทิศชีวิตติดใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น